Լինում էր չէր լինում երեք փաթիլներ էին լինում: Մեկի անունը Էմիլի էր մյուսի Անուկա իսկ ամենա փոքրի անունը Մարթա էր: Մի օր եղանակը շատ էր տաքացել և իրանք ստիպված էին գնալ ցուրտ երկիր: Ճանապարին նրանք տեսան մի եղնիկին:
-Եղնի՜կ դու ուր ես գնում-Գոռաց Անուկան եղնիկին
-Ցուրտ երկրկրներ
-Մեզ էլ քո հետ կտանես: Խնդրում եմ-ասաց Էմիլին եղնիկին
-Այո-Ասաց եղնիկը
Նրանց ճանապարը շա՜տ երկար էր: Փաթիլները քիչ էր մնում հալվեին
-Հասանք-ասաց եղնիկը
-Բայց որտեղ ենք մնալու-հարցրեցին փաթիլները
-Այս տատիկի տանը: Նա սիրում է մեր պես արարածներին-պատասխանեց եղնիկը
-Լավ-ասացին փաթիլները միյա-բերան
Նրանք գնացին այդ տատիկի մոտ և դարցան մտերիմ ընկերներ: Բայց շուտով եկավ ամառը և ցավոքսրտի փաթիլները հալվեցին, բա՛յց մյուս ձմռանը նրանք էլի կհայտնվեն: