Հորինուկ 1
Լինում էր չէր լինում մի դդում էր լինում: Դդումը դեռ նոր էր հասունացել և չգիտեր՝ ինչպես իրեն պահել դրսում: Օրերից մի օր նա հայտնվեց շուկայում: Այնտեղ նրան տեղավորեցին ամենավերջում, ինչից նա նեղսրտեց: Շատ երկար ժամանակ ոչ մի գնորդ նրան չէր մոտենում՝ որոշեց փախչել: Նա նստեց մի տատիկի դռան մոտ և սկսեց լաց լինել: Հանկարծ տատիկը տանից դուրս եկավ և տեսավ դդմին:
Տատիկ – Վայ ինչ լավ է, էլ չեմ գնա շուկա
Տաատիկի արձագանքն ուրախացրեց դդմին: Տատիկը տարավ նրան իր տուն և հելուինի լամպ պատրաստեց: Այդ օրվանից դդումը հպարտ լուսավորում է տատիկի տունը:
Հորինուկ 2
Լինում էր չէր լինում մի շատ հպարտ դդում էր լինում: Նա շատ եսասեր էր, կարծում էր, որ ամենամեծ դդումն է, բայց դա այդպես չէր: Մի օր որոշեց, որ պետք է լինի խանութի ցուցասրահի սկզբում: Մյուսներին հրելով շարժվեց առաջ: Ոչ ոք չգնեց նրան, այդ փաստը բարկացրեց դդումին և որոշեց ինքնուրույն գնալ ուրիշների տուն: Շատ երկար թափառեց և այդպես էլ չգտավ իր տիրոջն ու փչացավ: Անգամ այս ամենից հետո դդումն իր սխալն այդպես էլ չհասկացավ:
Հորինուկ 3
Լինում էր չէր լինում մի շատ բարի դդում էր լինում: Նա օգնում և հարգում էր բոլորին, բայց մոռանում էր իր մասին: Մի օր այդ դդումի մայրիկն ասաց
-Դդմիկս, իսկ գուցե մի քիչ էլ քո մասին մտածես?
-Ոչինչ մայրիկ, ես դեռ երիտասարդ եմ, երկար ժամանակ ունեմ բորբոսնելու համար:
Օրերից մի օր բարի դդումը տեսավ մի վարունգի, որը լաց էր լինում: Պարզվեց վարունգի լացի պատճառն այն էր, որ նա մի քանի օրից բորբոսնելու էր, այսինքն՝ ծեր էր: Դդումն նրան պացատրեց, որ կյանքն է այդպիսին, բոլորն են ծերանում, բայց նա շատ լավ պահեր ունի հիշելու: Ասաց՝ կարևորը լավ ես ապրել, քիչ ես սխալվել և երեխաներդ լավ են դու էլ առանց ցավ ես ծերացել: Վարունգը ոգևորվեց դդմի խոսքերից և հասկացավ, որ հնարավոր չէ կյանքին հակառակ գնալ և միշտ երիտասարդ մնալ: Մյուս օրը դդումն հասկացավ, որ մայրիկը ճիշ էր՝ պետք է միքիչ իր մասին էլ մտածի: