Հունվարյան ճամբար.հաշվետվություն

Հունվար ամսին մենք շատ ճամփորդություններր ենք ունեցել և տնային առաչադրանք չի եղել: Մի ամիս մենք եղել ենք Խորոտ ճամբարային ջոկատն էինք: Հունվար ամսվա ճամփորդություններից ինձ ամենաշատը դուր եկավ Սևաբերդ գնալը: Սևաբերդում շատ ձյուն կար, մենք զվարճացանք, նկարվեցինք և ձնագնդիկ խաղացինք: Նաև մենք ունեցանք 3 հանդիպում ուրիշ դասարաների հետ՝ 11-րդ դասարանցիների հետ մենք ունեցանք 2 հանդիպում՝ մեկում մենք խոսեցինք գրքերի մասին և վիկտորինա արեցինք, իսկ մյուսում՝ մենք բարբառով հեքիաթներ կարդացինք և քննարկեցինք: Մյուս հանդիպմումը մենք ունեցանք 2-րդ դասարանցիների հետ, մենք իրար հետ էլի գրքեր քննարկեցինք և ուսուցիչների հարցերին պատասպխանեցինք: Նաև մենք պատրաստեցինք կավե ռոբոտներ, շաբաթվա սկզբում մենք արեցինք «Արի կարդանք» նախագիծը, կարդացինք «Հարրի Պոտեր» գիրքը:

Ինձ շատ դուր եկավ հունվար ամսվա դասերը:

Бобик в гостях у Барбоса

Барбоска открыл холодильник, видит – там кастрюля с компотом стоит, а на верхней полке – большой пирог. Он взял кастрюлю с компотом, поставил на пол, а сам полез за пирогом. Взял его, стал вниз спускаться и задел лапой крышку от кастрюли.

Поскользнувшись, он шлепнулся прямо в кастрюлю, и весь компот оказался у него на спине.

Ղափամայի մասին

Ինչպես են պատրաստում ՝ խափամայի մասին մեզ պետք է դդում, մեղր, բրինձ, չամիչ և յուղ նաև կարող ենք եփել մսի հետ: Դդմի վերևի մասը կտրում ենք և մեջը լցնում մնացած էնգրեձեյենտները: Հետո եփում ենք 5-6 րոպե կավի ամանի մեջ կամ թոնրում: Եթե ասեմ ճիշտ ես ղափամա չեմ սիրում, բայց ձեր դուրը կարողա գա, ասում են, որ նա համով է:

Որտեղից է՝ Հայաստանից

Իմ կարծիքը՝ Եթե ասեմ ճիշտ ես ղափամա չեմ սիրում, բայց ձեր դուրը կարողա գա, ասում են, որ նա համով է:

Ծեր կաղնի հեքիաթի մասին

Այդ հեքիաթը շատ խորը իմաստ ունի և նա իմ դունը եկել է: Այդ հեքիաթը մի կաղնու մասին է, որը արդեն ապրում է հազարավոր տարիներ և օր էր: Նա տեսել էր արդեն հազարավոր թիթերներ որոնք մի օր են ապրում: Նա իրանց շատ էր խղջում, որ իրանց կյանքը այդքան կարճ է: Այդ կաղինը արդեն համարյա ամեն ինչ տեսել էր, բայց իր կյանքը ձանձրանալի էր:

Իմաստը՝ կարևոր չէ ինչքան ժամանակ է քեզ տրված, կարևոր է ուրախությունը: Օրինակ թիթեռները ապրում էին մի օր, բայց ուրախ էին

Ճամփորդություն գեղասահքի դպրոց

Այսօր մենք գնացինք գեղասահքի դպրոց: Այնտեղ մենզ սովորեցրեցին չմուշք քշել, բայց իմ մոտ վատ ստացվեց: Այնտեղ մենք լավ ժամանակ անցկացրեցինք: Իմ դուրը չյեկավ նա, որ քշելը դժվար էր: Կեսից ես հոգնեցի և դուրս եկա ու ցանկապատից մյուսների ձեռքնեի բռնում, որ չնկնեն: Այս անգամ իմ դուրը այդքան էլ չյեկավ

Բնագտիական փորձ

Երեկ ես արել եմ մի հետաքրքիր բնագետական փորձ: Այդ թորձի համար անրաժեշտ է՝ յոդ, կարտոփիլ, անձեռոսիկ և խնձոր: Նախ անձեռոսիկը դնում ենք սեղանի վրա, որ յոդը սեղանը չկեղտոտի, հետո անձեռսիկիին դնում ենք կարտոֆիլը և խնձորը ու երկուսի վրա միքիչ յոդ ենք կաթացնում: Սպասում ենք և յոդը պետք է կարտոֆիլի և խնձորի վրա ուրիշ գույնի հետք թողնի, բայց կա մի կարևոր բան՝ խնձորը և կարտոֆիլը պետք է կլպած լինեն:

Ահա տեսանյութս՝

Գեղասահքի մասին

Եկեք նախ պատմեմ դա ինչ է՝ գեղասհքը դա սպորտի տեսակ է, որը շատ դժվար է ստացվում: Գեղասհքի համար անրաժեշտ են չմուշկներ և սառույց: Գեղասահքը դա ամենա հին ձմեռային խաղերից մեկն է: Երևի դուք նկատել եք, որ սովորական մարդիկ գեղասահքի գնում են շատ տաք հագնված, իսկ մասնագետները շատ թեթև: Դրա պատասխանը շատ հեշտ է՝ Մասնագետները շատ են շարժվում:

Մեր ձմեռային ճամփորդության մասին

Երեկ մենք երկու դասարաներով գնացել էինք ճամփորդություն` Սեվաբերդ: Ճամփորդության ես իմ հետ տարել էի՝ տաք թեի, տաք հագուստ, ուտելիք և ջուր: Այնտեղ ձյունը շա՜տ էր՝ մինչև մեր փորն էր հասնում: Մենք այնտեղ շա՜տ խաղացինք և իմ դուրը դա շատ եկավ: Մենք խաղում էինք՝ ձնագնդիկ և ձնեմարդ էինք սարքում: Ուղակի ձյունը շատ թափվող էր և չէր լինում ձնեմարդ սարքել, բայց ստացվում էր հրաբուխ: Այդ ճամփորդությունն իմ դուրը շատ եկավ:

Հորինուիներ դդմի մասին

Հորինուկ 1

Լինում էր չէր լինում մի դդում էր լինում: Դդումը դեռ նոր էր հասունացել և չգիտեր՝ ինչպես իրեն պահել դրսում: Օրերից մի օր նա հայտնվեց շուկայում: Այնտեղ նրան տեղավորեցին ամենավերջում, ինչից նա նեղսրտեց: Շատ երկար ժամանակ ոչ մի գնորդ նրան չէր մոտենում՝ որոշեց փախչել: Նա նստեց մի տատիկի դռան մոտ և սկսեց լաց լինել: Հանկարծ տատիկը տանից դուրս եկավ և տեսավ դդմին:

Տատիկ – Վայ ինչ լավ է, էլ չեմ գնա շուկա

Տաատիկի արձագանքն ուրախացրեց դդմին: Տատիկը տարավ նրան իր տուն և հելուինի լամպ պատրաստեց: Այդ օրվանից դդումը հպարտ լուսավորում է տատիկի տունը:

Հորինուկ 2

Լինում էր չէր լինում մի շատ հպարտ դդում էր լինում: Նա շատ եսասեր էր, կարծում էր, որ ամենամեծ դդումն է, բայց դա այդպես չէր: Մի օր որոշեց, որ պետք է լինի խանութի ցուցասրահի սկզբում: Մյուսներին հրելով շարժվեց առաջ: Ոչ ոք չգնեց նրան, այդ փաստը բարկացրեց դդումին և որոշեց ինքնուրույն գնալ ուրիշների տուն: Շատ երկար թափառեց և այդպես էլ չգտավ իր տիրոջն ու փչացավ: Անգամ այս ամենից հետո դդումն իր սխալն այդպես էլ չհասկացավ:

Հորինուկ 3

Լինում էր չէր լինում մի շատ բարի դդում էր լինում: Նա օգնում և հարգում էր բոլորին, բայց մոռանում էր իր մասին: Մի օր այդ դդումի մայրիկն ասաց

-Դդմիկս, իսկ գուցե մի քիչ էլ քո մասին մտածես?

-Ոչինչ մայրիկ, ես դեռ երիտասարդ եմ, երկար ժամանակ ունեմ բորբոսնելու համար:

Օրերից մի օր բարի դդումը տեսավ մի վարունգի, որը լաց էր լինում: Պարզվեց վարունգի լացի պատճառն այն էր, որ նա մի քանի օրից բորբոսնելու էր, այսինքն՝ ծեր էր: Դդումն նրան պացատրեց, որ կյանքն է այդպիսին, բոլորն են ծերանում, բայց նա շատ լավ պահեր ունի հիշելու: Ասաց՝ կարևորը լավ ես ապրել, քիչ ես սխալվել և երեխաներդ լավ են դու էլ առանց ցավ ես ծերացել: Վարունգը ոգևորվեց դդմի խոսքերից և հասկացավ, որ հնարավոր չէ կյանքին հակառակ գնալ և միշտ երիտասարդ մնալ: Մյուս օրը դդումն հասկացավ, որ մայրիկը ճիշ էր՝ պետք է միքիչ իր մասին էլ մտածի: