Երեկ իմ ծնունդն էր և մենք ընտանիքով գնացինք երեվան պառկ։ Այնտեղ մենք նստեցինք բոլոր կառուսելներին։ Առաջինը մենք նստեցինք մի կառուսելին որը նախ վերև է բարձրանում հետո ընկնում իսկ վերջացրեցինք մի շատ մեծ անվաչմուշկով։ Ինձ ամենաշատը դուրեկավ ամենա մեծ անվաչմուշկ՝ նա նախ դանդաղ բարձրանում է հետո այնքան արագ է իջնում, որ թվում է թե դու ընկնում ես։ Հետո գնալուց առաջ մենք ամենա վախենալու սղարաները նորից այցելեցինք։ Մայրիկս այդ ժամանակ մի րոպեյել աչքերը չբացեց ես աննդաթ ասում էի «Կարո՞ղ ենք նորից նստել», իսկ հայրիկս ամենինչում ինձ ասում էր «Իհարկե»։ Իսկ գիշերը ես Մարթան, Մայրիկս ընկերուհիները և հայրիկս գնացինք ռեստորան և այնտեղ ես մոմս փչեցի։
Հովհաննիսյան Անուկայի մեդիատիրույթ
5-2 դասարան